İnsanları ne kadar çabuk yargılıyoruz ama kendimizi onların yerine mi koyuyoruz? Durumu ve kişinin neden böyle tepki verdiğini bilmiyoruz. Örneğin, annen sık sık sana kızıyor ya da acımaya devam ediyor. Bu nedenle, hayal kırıklığına uğramış hissedebiliriz veya böyle bir tutum için onu suçlayabiliriz, ancak bu onun tek hatası değildir. Burada onun durumunu anlamamız gerekiyor. Duygusal olarak dengeli değildir, bu şekilde ilgilenecek birine ihtiyacı vardır ve kendini yalnız bulduğunda hüsrana uğrar. Ama onun durumunu anlayamıyoruz çünkü onların kişisel mücadelesini değil, yüzündeki gülümsemeyi görüyoruz. İnsanları anlamaya ya da onlara karşı minnettarlığımızı göstermeye hazır değiliz ki bu aslında diğer insanı yalnız hissettirir.
“Dediğim gibi, ilk şey kendine karşı dürüst olmak. Kendinizi değiştirmediyseniz, toplum üzerinde asla bir etkiniz olamaz… Büyük barışçıların hepsi dürüst, dürüst ama alçakgönüllü insanlardır.”
– Nelson Mandela
Şimdi soru, diğer insanları nasıl anlayabileceğiniz ve onlara nasıl yardım edebileceğinizdir? Tek yapmanız gereken sakin olmak ve minnettarlık göstermek, ardından kendinize başlamak ve nezaket göstermek. O zaman başkalarının sevgisini ve acısını anlayacaksın.
Kaynak : https://www.headlinesoftoday.com/news/sections/opinion/everyone-is-going-through-personal-struggles-we-know-nothing-about-it.html